Aichmofobia to pojęcie, które brzmi dość enigmatycznie. Można więc zaryzykować stwierdzenie, że zdecydowana większość osób nie wie, co takiego się pod nim kryje. Tymczasem, na ten rodzaj fobii może cierpieć więcej osób niż nam się wydaje. Dobrze byłoby więc dowiedzieć się, czym jest aichmofobia oraz jakie są skuteczne metody walki z nią. Na szczęście, jest to problem, który można zwalczać.
Aichmofobia – czyli lęk przed ostrymi przedmiotami. Co to jest i jakie są objawy?
Pod pojęciem aichmofobii kryje się irracjonalny lęk przed ostrymi przedmiotami. Może on dotknąć każdego, bez względu na wiek czy płeć. Niestety, przyczyny tego rodzaju fobii nie są znane. Niekiedy, źródła jej pojawienia się upatruje się w jakimś traumatycznym zdarzeniu. Mowa tu chociażby o nieprzyjemnym pobycie w szpitalu. Zazwyczaj jest on trudnym wydarzeniem dla małych dzieci. Nie pomaga również straszenie ich personelem medycznym czy zastrzykami, co mają w zwyczaju niektórzy rodzice. Wśród objawów aichmofobii wyróżnić można przede wszystkim:
- tachykardię
- naprzemienne uczucie gorąca i zimna
- drżenie kończyn
- uczucie panicznego, trudnego do opanowania strachu
To, z jakimi objawami będziemy mieć do czynienia, zależy od stopnia zaawansowania problemu. W poważnych przypadkach może dochodzić nawet do omdleń, jak również do silnych ataków paniki na sam widok ostrego przedmiotu.
Aichmofobia – jak sobie z nią radzić? Skuteczne metody terapii i leczenia
Walka z aichmofobią nie należy niestety do najłatwiejszych. Niemniej jednak, jest ona możliwa, o ile zadba się o właściwe podejście do problemu. Wiele osób zmagających się z aichmofobią po prostu unika ostrych przedmiotów. Jest to jednak niewskazane i niezwykle trudne. Z noży, widelców, nożyczek czy igieł musimy korzystać zarówno w domu, jak i poza nim. Ciężko byłoby przecież wyobrazić sobie przygotowywanie posiłku bez jakichkolwiek ostrych narzędzi. Poza tym, w ramach profilaktyki każdy z nas powinien badać sobie krew. Jeżeli chcemy zwalczyć aichmofobię, powinniśmy udać się psychoterapeuty lub lekarza psychiatry. W wielu przypadkach konieczne jest stosowanie jednoczesnej farmakoterapii oraz psychoterapii. Jeśli chodzi o pierwszy sposób leczenia, najczęściej wykorzystuje się leki zwane potocznie antydepresantami. Posiadają one bowiem działanie przeciwlękowe. Doraźnie zastosowanie znaleźć mogą też inne preparaty. O wyborze leków zawsze decyduje lekarz. Jeśli chodzi zaś o psychoterapię, najkorzystniejsza może okazać się ta w nurcie CBT.
Lęk przed igłami – jak walczyć z aichmofobią? Poradnik dla osób cierpiących na fobię przed zastrzykami
Nie wszyscy cierpiący na aichmofobię doświadczają lęku przed każdym ostrym przedmotem. Wiele osób boi się na przykład tylko i wyłącznie igieł. Niestety, kontakt z nimi jest konieczny, jeżeli chce się zachować zdrowie. Igieł używa się przecież podczas wykonywania badań diagnostycznych, jak również podczas robienia zastrzyków. Jeśli lęk jest na tyle silny, że uniemożliwia poddanie się niezbędnej procedurze medycznej, personel ją wykonujący musi zostać poinformowany. Ponadto, dobrze byłoby, gdyby osoba z silną fobią była pod opieką psychiatry. Przed planowanym pobraniem krwi czy zastrzykiem dobrze byłoby zastosować jakąś z technik, których nauczyło się podczas terapii poznawczo-behawioralnej.
Aichmofobia a codzienne życie – jak unikać ostrzy przedmiotów i radzić sobie w sytuacjach stresujących
Codzienne życie z aichmofobią nie należy niestety do najłatwiejszych. Niemniej jednak, jest możliwe. Nie trzeba rezygnować ze wszystkich codziennych czynności, które wiążą się z korzystaniem z ostrych przedmiotów. Niemniej jednak, na samym początku walki, gdy leki jeszcze nie zdążyły zadziałać, unikanie może okazać się konieczne. Warto skorzystać z pomocy innych, na przykład podczas przygotowywania posiłków.
Czy można pozbyć się lęku przed ostrymi przedmiotami? Opowieść osoby, która pokonała aichmofobię
Dobra informacja jest taka, że pokonanie aichmofobii będzie możliwe. Niech dowodem na to będzie historia osoby, która doświadczyła panicznego lęku i udało jej się uzyskać nad nim kontrolę:
Już jako mała dziewczynka panicznie bałam się rutynowego pobierania krwi. Z upływem lat było coraz gorzej, nie tylko trzęsłam się na widok igieł, ale coraz ciężej było mi korzystać z przedmiotów codziennego użytku, jeśli posiadały ostrza. Jako dorosła kobieta nie tylko unikałam badań wiążących się z użyciem igieł, ale również samodzielnego przyrządzania posiłków. Często doświadczałam ataków paniki, bo nie zawsze udało mi się uniknąć bodźca stresowego. Z polecenia przyjaciółki trafiłam najpierw do gabinetu psychiatry, później do psychoterapeuty. Początkowo byłam sceptyczna wobec proponowanego leczenia, ale przestrzegałam zaleceń specjalistów. Już po paru tygodniach odczułam poprawę, ale na efekty psychoterapii musiałam poczekać nieco dłużej. Dziś, po roku leczenia mogę powiedzieć, że żyję bez lęku. Co prawda, wciąż zdarza mi się odczuwać dyskomfort na widok ostrego narzędzia, ale nie unikam już za wszelką cenę korzystania z ostrych przedmiotów.